ขุนนางและลูกน้อง

   

     ชื่อนี้ปรากฏในจดหมายเหตุกรมหลวงนรินทรเทวีว่า ไม่ได้หนีมาพร้อมกับสมเด็จพระเจ้าตากสินมาแต่มาพบกันในภายหลัง และได้ให้พลายแหวนกับพังหมอนทรง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพระเชียงเงินน่าจะมีบริวารพอสมควรถึงมีช้างที่จะถวายได้ อีกทั้งบรรดาศักดิ์ที่เป็นพระก็สูงกว่าบุคคลอื่นที่มีชื่อปรากฏไว้ในพงศาวดาร  

​

    เชียงเงินเป็นชุมนุมหรือเมืองเล็กๆแถบเมืองตาก-ระแหง เพราะแถบนั้นปรากฏชื่อ “เมืองเชียงทอง” อยู่ด้วย เช่นนั้นพระเชียงเงินก็น่าจะเป็นเจ้า “เมืองเชียงเงิน” ซึ่งเป็นเมืองจัตวาของเมืองตาก-ระแหงมาก่อน ด้วยเหตุนี้เมื่อพบกับสมเด็จพระเจ้าตากสินจึงได้เข้าสวามิภักดิ์ด้วย

 

     ในพงศาวดารมีร่องรอยว่าสมเด็จพระเจ้าตากสินได้ทรงเลื่อนยศและตำแหน่งของข้าราชบริพารใน
ระหว่างทางไปตลอด ซึ่งก่อนที่จะถึงเมืองระยองพระเชียงเงินเป็นบุคคลหนึ่งที่ได้รับตำแหน่งขุนนางส่วนกลาง ดังที่พงศาวดารกล่าวไว้ว่า ในคราวที่ทรงต่อสู้เหล่าร้ายที่เมืองระยองนั้น พระเชียงเงินได้กลายเป็น “ท้ายน้ำ”ไปแล้ว ดังที่เรียกในพงศาวดารว่า “พระเชียงเงินท้ายน้ำ  ”

​

     ครั้นเมื่อปราบเมืองเหนือได้เรียบร้อยแล้ว สมเด็จพระเจ้าตากสินทรงพระกรุณาโปรดฯ ให้พระท้ายน้ำผู้นี้รั้งเมืองสุโขทัย จึงปรากฏชื่อว่าเป็นพระยาสุโขทัย 

​

   เมื่อก่อนพระยาสุโขทัยผู้นี้ไม่มีชื่อเสียงในด้านการทัพการศึกเป็นพิเศษ ออกจะอ่อนแอด้วยซ้ำ อย่างเช่นที่ปรากฏว่าเมื่อแรกออกจากกรุงฯ ก็เห็นอาการว่าไม่เป็นใจด้วยราชการจนเกือบถูกประหารชีวิตแต่นายทัพนายกองทูลขอชีวิตไว้ และต่อมาก็ได้เป็นคนโปรดของสมเด็จพระเจ้าตากสิน ดังที่ได้กล่าวไว้ว่า"พระยาสุโขทัยนั้นเป็นเจ้าเมืองคนหนึ่งที่โปรดฯให้เข้าเฝ้าฯเพื่อทรงสั่งสอนวิชาการต่อสู้ข้าศึก" เพราะฉะนั้นพระยาสุโขทัยจึงเป็นข้าราชการที่ได้รับความไว้วางพระทัยอย่างสูงจากสมเด็จพระเจ้าตากสิน