ครั้นเพลาบ่ายโมงเศษ(๑) พม่ายกกองทัพมาถึง พระองค์จึงเสด็จนำหน้าพลทหารด้วยหลวงชำนาญไพร-สณฑ์ พระเชียงเงิน นายบุญมี นายทองดี นายแสงทหาร ออกมาล่อพม่าหน้าปืนใหญ่น้อย ตั้งดาไว้ห่างประมาณ ๖ - ๗ เส้น(๒) พม่ายกทัพมาเข้ามาในพงแขม เมื่อเห็นพม่าเข้ามาใกล้ได้ที่หมายแล้ว ก็ยิงปืนใหญ่น้อยพร้อมกัน(๓) ถูกพม่าล้มตายเป็นอันมาก  พม่าที่เหลืออยู่นั้นก็หนุนพลกันเข้ามาอีก จึงล่อให้เข้ามาแล้วยิงปืนใหญ่น้อยถูกพม่าล้มตายลงไปอีกมาก แต่พม่ายังหนุนพลเข้ามาอีก ตั้งรับรบกับพม่าอย่างนี้ถึง ๓ ครั้ง พม่าก็แตกกระจัดกระจายพ่ายไป พระองค์จึงรับสั่งให้พลทหารโห่ร้องตีฆ้องกลองข่มขู่

 

​

​

(๑) เวลาบ่ายโมงเศษ ของวันอังคาร เดือนยี่ ขึ้นสิบสี่ค่ำ ปีจออัฐศก (ตรงกับวันที่ ๑๓ มกราคม พ.ศ.๒๓๐๙)

(๒) ประมาณ ๖ - ๗ เส้น เท่ากับ ประมาณ ๒๔๐ - ๒๘๐เมตร

(๓) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับบริติชมิวเซียมกรุงลอนดอนและฉบับหมอบรัดเลย์ ว่า จึงให้ยิ่งปืนเป็นอันหนึ่งอันเดียว