อนึ่งณวัน เสาร์ ขึ้นสี่ค่ำ เดือนยี่ ปีจออัฐศก จ.ศ.๑๑๒๘ (ตรงกับวันที่ ๓ มกราคม พ.ศ. ๒๓๐๙(๑))
ขณะนั้นกรุงเทพมหานครยังมิได้เสีย แต่พระเจ้าตากสินทรงเห็นว่ากรุงศรีอยุธยาจะเป็นอันตรายและจะเสียให้แก่พม่าในไม่ช้า จึงชุมนุมพรรคพวกพลทหารไทยจีนประมาณ ๑,๐๐๐ คนเศษพร้อมด้วยเครื่องศาสตราวุธต่างๆ กับทั้งทหารชั้นผู้ใหญ่มี พระเชียงเงิน หลวงพรหมเสนา หลวงพิชัยราชา(๒) หลวงราชเสนา(๓) ขุนอภัยภักดี หมื่นราชเสน่หา(๔) แล้วยกพลออกไปตั้ง ณ วัดพิชัยและด้วยบุญบารมีนั้น ทำให้เกิดห่าฝนตกลงมาเป็นมหาพิชัยฤกษ์ พระองค์จึงให้ยกพลพยุหกองทัพออกจากวัดพิชัย กองทัพพระเจ้าตากได้ฝ่ากองทัพพม่าออกมาเป็นเพลาย่ำฆ้องยามเสาร์ (๑๘:๐๐-๑๙:๓๐ น.) ได้รบกับพม่า แต่พม่ามิอาจจะต่อต้านพระบารมีได้ ก็ถอยไป และได้ดำเนินต่อไปตามทางบ้านข้าวเม่า(๕) ถึงบ้านสำบัณฑิต(๖)

 

​

 

(๑)เหตุผลที่เป็น พ.ศ. ๒๓๐๙ แทนที่จะนับเป็น พ.ศ. 2310 เพราะ เดิมแล้วคนไทยเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่ เป็นวันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 5 ตามคติ

พราหมณ์ ซึ่งมักจะตรงกับช่วงเดือน เมษายน ก่อนที่จะมาเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่ โดยกำหนดให้วันที่ ๑ มกราคม ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๘๔เป็นวัน

ขึ้นปีใหม่ เป็นต้นมา

(๒) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพระราชหัตถเลขา, ฉบับบริติชมิวเซียมกรุงลอนดอน และ ฉบับหมอบรัดเลย์ ว่า หลวงพิชัยอาสา

(๓) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพระราชหัตถเลขา และ ฉบับหมอบรัดเลย์ ว่า หลวงราชเสน่หา

(๔) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพระราชหัตถเลขา นั้นมิได้มี หมื่นราชเสน่หา อยู่ในรายชื่อทหารผู้ใหญ่

(5) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับหมอบรัดเลย์ ว่า บ้านเข้าเม่า

(6) พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพระราชหัตถเลขา ว่า บ้านสัมบัญฑิต

พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับบริติชมิวเซียมกรุงลอนดอน ว่า บ้านสมบัญฑิต

พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับหมอบรัดเลย์ ว่า บ้านสามบัญฑิต